![[Up]](/images/up-button.gif){kind=small}
Copyright © Terry Pratchett 2002
Όταν ο Χάρος συνάντησε το φιλόσοφο, ο φιλόσοφος είπε, αρκετά ενθουσιωδώς: «Αυτή τη στιγμή, καταλαβαίνεις, είμαι και νεκρός και όχι.»
Ο Χάρος αναστέναξε. Ωχ, ένας απ' αυτούς, σκέφτηκε. Αυτό θα έχει να κάνει με κβάντα πάλι. Μισούσε να έχει δοσοληψίες με φιλοσόφους. Πάντα προσπαθούσαν να ξεγλιστρήσουν.
«Βλέπεις,» είπε ο φιλόσοφος, ενώ ο Χάρος, ακίνητος, έβλεπε την άμμο της ζωής του να γλιστρά μέσα στην κλεψύδρα, «τα πάντα είναι φτιαγμένα από μικροσκοπικά σωματίδια, τα οποία έχουν την περίεργη ιδιότητα να βρίσκονται σε πολλά μέρη ταυτοχρόνως. Αλλά πράγματα φτιαγμένα από μικροσκοπικά σωματίδια τείνουν να μένουν σε ένα μέρος μια δεδομένη στιγμή, το οποίο δε φαίνεται ορθό σύμφωνα με την κβαντική θεωρία. Θα μπορούσα να συνεχίσω;»
ΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΕΠ'ΑΠΕΙΡΟΝ, είπε ο Χάρος, ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΦΗΜΕΡΑ. Δεν τράβηξε το βλέμμα του από την άμμο που έπεφτε.
«Λοιπόν, τότε, αν συμφωνήσαμε οτι υπάρχει ένας άπειρος αριθμός από σύμπαντα, τότε το πρόβλημα λύθηκε! Αν υπάρχει ένας απεριόριστος αριθμός από σύμπαντα, αυτό το κρεβάτι μπορεί να είναι σε εκατομμύρια από αυτά, την ίδια στιγμή!»
ΚΙΝΕΙΤΑΙ;
«Πώς;»
Ο Χάρος κοίταξε το κρεβάτι. ΤΟ ΝΙΩΘΕΤΕ ΝΑ ΚΙΝΕΙΤΑΙ; είπε.
"Όχι, επειδή υπάρχουν εκατομμύρια εκδοχές του εαυτού μου, επίσης. Και...αυτό είναι το ωραίο...σε μερικές δεν είμαι ετοιμοθάνατος! Όλα είναι δυνατά!»
Ο Χάρος χτυπούσε τη λαβή του δρεπανιού του καθώς το σκεφτόταν.
ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΠΕΙΤΕ;
«Λοιπόν, δεν πεθαίνω ακριβώς, σωστά; Δεν είσαι πια μια βεβαιότητα.»
Ο Χάρος αναστέναξε. Το διάστημα, σκέφτηκε. Αυτό ήταν ο μπελάς. Ποτέ δεν ήταν έτσι σε κόσμους με αιώνια συννεφιασμένους ουρανούς. Αλλά όταν οι άνθρωποι έβλεπαν όλο αυτό το διάστημα, τα μυαλά τους φούσκωναν για να προσπαθήσουν να το γεμίσουν.
«Καμιά απάντηση, ε;» είπε ο ετοιμοθάνατος φιλόσοφος. « Νιώθουμε λίγο παρωχημένοι μήπως;»
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΠΑΖΟΚΕΦΑΛΙΑ, είπε ο Χάρος. Κάποτε προσευχόντουσαν, σκέφτηκε. Βέβαια, ποτέ δεν υπήρξε σίγουρος οτι η προσευχή έπιανε, πάλι. Σκέφτηκε για λίγο. ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ, πρόσθεσε. ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΑΣ;
«Πώς;»
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ. ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΤΕ;
«Ναι. Φυσικά.»
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΟΠΟΙΕΣΔΗΠΟΤΕ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΟΠΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ, ΘΑ ΠΑΙΡΝΑΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗ ΜΑΧΑΙΡΩΝΑΤΕ; είπε ο Χάρος. ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ;
«Βεβαίως και όχι!»
ΑΛΛΑ Η ΘΕΩΡΙΑ ΣΑΣ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ. ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΩΣ ΔΥΝΑΤΟ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ, ΚΑΙ ΑΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ, ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ. ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΣΤΙΓΜΕΣ, ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ. ΟΛΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ, ΣΥΝΟΨΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ.
«Αλλά φυσικά μπορούμε να κάνουμε επιλογές μεταξύ-»
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΠΙΛΟΓΕΣ; ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΝ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΝ. ΗΘΕΩΡΙΑ ΣΑΣ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΣΥΜΠΑΝ ΠΟΥ ΣΧΗΜΑΤΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΕΙ ΤΟ «ΟΧΙ» ΣΑΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΕΙ ΤΟ «ΝΑΙ» ΣΑΣ. ΑΛΛΑ ΕΙΠΑΤΕ ΠΩΣ ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΔΙΑΠΡΑΤΤΑΤΕ ΦΟΝΟ. ΤΟ ΣΥΝΕΧΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΡΕΜΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΦΟΒΕΡΗ ΣΑΣ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ. ΗΗΘΙΚΗ ΣΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΣΟ ΙΣΧΥΡΗ ΟΣΟ Η ΒΑΡΥΤΗΤΑ.
Και, σκέφτηκε ο Χάρος, το διάστημα έχει να δώσει λόγο για πολλά. «Ήταν σαρκασμός αυτό;»
ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΟΧΙ. ΕΧΩ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΤΕΙ, είπε ο Χάρος. ΗΕΝΝΟΙΑ ΠΟΥ ΘΕΤΕΤΕ ΕΝΩΠΙΟΝ ΜΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΔΥΟ ΜΕΧΡΙ ΠΡΟΤΙΝΟΣ ΜΥΘΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ. ΚΑΠΟΥ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΟΠΟΥ ΟΛΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ, ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ, ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΟΥ ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΤΟΥΣ. ΦΥΣΙΚΑ, ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΣΗΣ ΠΩΣ ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΠΟΚΑΪΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΚΑΝΑΝ...
«Α, έλα τώρα! Ξέρω τι υπονοείς, και ποτέ δεν έχω πιστέψει καμιά από αυτές τις ανοησίες για Παράδεισο και Κόλαση!»
Το δωμάτιο σκοτείνιαζε. Η γαλάζια αχνοφεγγιά γύρω από την άκρη του δρεπανιού του θεριστή γινόταν πιο προφανής.
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ είπε ο Χάρος. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ. ΕΠΙΤΡΕΨΤΕ ΜΟΥ ΝΑ ΘΕΣΩ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ: ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΤΥΧΕΡΟ ΕΙΔΟΣ ΠΙΘΗΚΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΛΟΚΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΜΕΣΩ ΜΙΑΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΠΟΥ ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΕ ΟΥΤΩΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΛΕΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΝ ΤΑ ΩΡΙΜΑ ΦΡΟΥΤΑ;
Αγωνιζόμενος να πάρει ανάσα, ο φιλόσοφος κατάφερε να πει: «Μη γίνεσαι ανόητος.»
ΗΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΗ, είπε ο Χάρος. ΥΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΠΟΛΛΑ.
«Σίγουρα έχουμε ξεφύγει από παλιομοδίτικες προλήψεις!»
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ, είπε ο Χάρος. ΕΤΣΙ ΜΠΡΑΒΟ. ΗΘΕΛΑ ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΕΛΕΓΞΩ.
Έγειρε προς τα εμπρός.
ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΠΩΣ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΠΟΙΩΝ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΙΔΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΗ ΕΩΣ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΟΥΝ; ΜΙΑ ΓΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΥΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΥΧΝΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ.
«Α, ναι.» είπε ο φιλόσοφος.
ΩΡΑΙΑ, είπε ο Χάρος. Σηκώθηκε καθώς το τελευταίο φως έσβηνε, και χαμογέλασε.
ΣΑΣ ΒΛΕΠΩ...
Το «Ο Θάνατος και όσα έρχονται ύστερα» γράφτηκε αρχικά για, και εμφανίστηκε στο, Timehunt(http://www.timehunt.com/timehunt.html), ένα δικτυακό τόπο παιχνιδιών με μια σειρά αινιγμάτων αυξανόμενης δυσκολίας. Άδεια έκδοσης αυτής της ιστορίας έχει δοθεί ευγενικά στο L-Space Web, αλλά ο Τέρρυ Πράτσετ διατηρεί όλα τα δικαιώματα αναπαραγωγής και λοιπά δικαιώματα επί της ιστορίας.
Ελληνική μετάφραση — Σπύρος Κορώνης
The L-Space Web is a creation
of The L-Space Librarians
This mirror
site is maintained by A.H.Davis